Blog Brenda Karsten

Via verschillende wegen: posts op social media en wereldse leraren wordt er gesproken over de wijze signalen die het lichaam je geeft. Een klein voorbeeld die je zult herkennen, is wanneer je ergens pijn ervaart, dat je dan je handen er naar toe brengt. Een kus op de gewonde knie van een kind. Bij griep is er rust en vit C nodig. Deze vormen van healing leren we op jonge leeftijd al.

Wanneer we groter worden hebben we veel meer te maken met mentale problemen. Nu ik dit schrijf realiseer ik mij ineens dat het eigenlijk heel logisch is. Van jongs af aan leren we om vooral te focussen op ons hoofd. Op school krijgen we veel kennis die we met onze hersenen dienen te onthouden. Tijdens het werk idem dito. Tijdens sociale contacten vragen we elkaar vaak, 'maar hoe denk jij daar over?' 

Het hoofd krijgt wat mij betreft te veel eer toegekend.

Als mens zijn wij namelijk veel meer dan alleen ons hoofd. Door het langdurig overbelasten van ons denken, verzamelen van informatie, ordenen, in hokjes plaatsen, geloven van overtuigingen, oplossingen bedenken en herinneren, maken we het onszelf niet heel gemakkelijk.

Ons lichaam is een bijzonder instrument die veel wijsheid in zich draagt. De wijsheid van ervaringen uit het verre verleden, van geleerde kennis in de huidige tijd en van gevoelens. Hoe bijzonder mooi is dat? Ons lichaam is eigenlijk een grote bibliotheek waar kennis en ervaring in is opgeslagen. Wanneer we bedenken dat we voor het merendeel van de tijd de focus op onze hersenen hebben dan is het logisch dat we in deze tijd veel te maken hebben met mentale problematieken. We mogen dus in deze vernieuwende tijd terugpakken naar de taal van het lijf.

Door het inzetten van alle aspecten in een menselijk leven, krijgen we een breder veld tot onze beschikking. Als ik dit in mijn jeugd had meegekregen, dan had ik de leerzame ervaringen van zowel burn out als bore out gemist. In de ervaring was het pijnlijk, verdrietig en verwarrend. Nu zie ik die levensverrijkende oefening als een schatkist aan tools om mijzelf te leren groeien.