Blog Brenda Karsten

Ik heb mijn wandelschoenen stevig vast geknoopt en daal af naar beneden. Aan deze kant van de berg is er nauwelijks zon en het wordt daardoor wat kouder. Mijn reismaatje ziet dat ik het koud krijg en zorgt voor een dikke deken over mijn schouders en dat voelt aangenaam en warm. Deze warmte helpt om de koude te dragen. Wanneer ik vooruit kijk zie ik aan de overkant van de vallei de zonnestralen een prachtige warme gloed leggen op de met bomen bedekte bergen. Wat een geweldig vooruitzicht. Ik heb eerst nog een weg te gaan door de dieptes van dit dal. Op het pad naar beneden kom ik langs vele herinneringen vanuit mijn vroege jeugd. Telkens kom ik een nieuw pakketje in mijn geheugen tegen. Zo zie ik mezelf als een klein 4 jarig meisje in een prachtige witte jurk die gouden licht geeft. Mijn stralende Zelf. Onschuldig, lief, zingend en dansend. Er hangt alleen ook een schaduw over haar heen die haar lange tijd het Licht heeft ontnomen. De schaduw maakte dat ze ervaringen van angst kreeg die er met grote regelmaat waren. In haar kinderlijke onschuld overvielen ze haar telkens weer. Ik voel ze nu weer net zo als toen.

Langzaam aan, in deze afdaling in mijn eigen diepste Diepten wordt duidelijk dat mijn huidige levenskoffer nog steeds is gevuld met kinderlijke onschuld, boosheid, verlangen om te mogen zijn wie ik ben en de honger naar lijfelijk contact. Zoals Dr Wayne Dyer zo mooi heeft gezegd in de docu-film The Shift: 'Dat wat in de ochtend is geleefd kan een grote onwaarheid zijn geworden in het leven van de middag'. Zo nemen we ongemerkt vanuit onze jeugd de overtuigingen/ideeën mee in het leven als volwassene en daar worden ze geleefd op een manier die niet meer dienend is. 

Neem jij trouwens wel eens tijd om naar je binnenwereld af te reizen om je onderzoek te doen? Durf je dat? Of ga jij bij het afdalen in de diepe diepten van Jezelf gauw weer terug in de wereldse werkelijkheid? Denk je dan al snel: 'Wat is het belang van deze reis?' Dat kan hé en is helemaal oke. Ik weet gewoon dat er moed voor nodig is om je schaduwkanten aan te kijken en daar moet je simpelweg klaar voor zijn. 

In de wereldse werkelijkheid willen we in de huidige tijd dat alles rozengeur en maneschijn is. Maar dat is ontkennen van het aardse leven. Zowel de zonnige kanten als de schaduwkanten horen bij het leven en maken jouw unieke middenweg zichtbaar. Zonder licht geen donker, zonder verdriet geen blijdschap. Ze bestaan naast elkaar om jou ervaringen te geven en je ware Zelf te ontdekken. Beide ervaringen zijn even waardevol. Het is ons menselijk brein die het graag in een hokje plaatst en er graag een label aan hangt van fijn of onaangenaam, goed of onterecht. Doch zijn ze beiden in de energie gelijk aan elkaar. Het gaat om het ervaren ervan, zonder oordeel. Het is de kunst om te leren dat achter de schaduwkanten een helende boodschap ligt die jouw brengt naar de zonnige kanten van jouw unieke leven.

Wanneer ik bij het bereiken van de diepste diepten in mijzelf en tegelijkertijd onderaan de vallei sta, kijk ik omhoog en zie de zonnestralen mijn nog te bewandelen pad belichten. Het beloofde pad zou ik het bijna willen noemen. Door in het dal de erkenning te geven aan hetgeen ik toentertijd heb ervaren, welke dingen ik als overtuigingen heb aangenomen, maakt dat er een nieuwe waarheid is geschapen. Mijn kinderlijke belevingen worden herschreven. Het is een ervaring die lijkt op een soort van 'uit de kast' komen en deze reis werkt bevrijdend en helend. Heerlijk! Liefde was zoals gewoonlijk de helende kracht en maakte de Shift. Mijn reiskoffer is getransformeerd en is nu gevuld met 'Licht en Liefde', 'Ik mag er zijn' en 'Vergeving' voor de ander en net zo belangrijk, ook voor mezelf. Dankbare parels, dankzij de moed om af te dalen.

Deze zorgvuldig voorbereide levensreis is volgens een goddelijke plan speciaal voor mij gemaakt. Met de grootste precisie is de weg aangelegd en geplaveid. Niemand anders kon deze weg bewandelen zoals ik dat heb gedaan. En dat maakt het juist zo bijzonder. Begin je te begrijpen dat dit alles ook voor jou geldt? Dat dit verhaal ook over jouw leven gaat? Ik leef met de wens dat je dat kan begrijpen en het jouw net zoveel rijkdom zal geven als in mijn leven.