Blog Brenda Karsten

De leraren angst en vertrouwen

De deur stond open zonder dat ik het wist. Ze sloop naar binnen zonder erg. Ongemerkt was ze daar. Soms komt ze ineens binnen en verleidt ze mij. Dan dansen we samen om ons eraan te herinneren dat we het zo goed hebben gehad in vroeger tijden. Dat ze mij op precies de juiste momenten altijd een seintje gaf...De leraar angst en onzekerheid.

Vandaag heb ik haar alleen de hand geschud en de deur weer uitgelaten, omdat ik belangrijk bezoek verwachtte. Ze sputterde wat tegen en mopperde dat ze zich niet gehoord voelde. Dat het onbeleefd is om geen afscheidsknuffel te geven enzo.

Ik had het belangrijke bezoek een uitnodiging gestuurd. En zoals het daarmee gaat, blijft de komst een verrassing. Geheel onverwachts kwam een reactie via de telefoon naar mij toe. Zomaar. Hij belde slechts 5 minuten nadat angst in gezelschap van onzekerheid waren verdwenen. Hij nodigde mij weer uit om mee te gaan op een nieuw pad.

Anderhalf jaar geleden liep ik al eens langs zijn richtingaanwijzer en lonkte hij verleidelijk. Vandaag liet ie weer van zich horen en belde hij gewoon even op. Met bescheiden praat over de vruchtbaarheid van vooruitgang en feestelijkheden op het pad van nieuwe wegen. Iets over dromen verwezenlijken, ook al weten we soms niet waar we ze kunnen vinden of wat ze precies zijn. Ik geloof dat mijn nieuwe maatje 'vertrouwen' heet.

Terwijl wij zo in gesprek waren aan de telefoon kwamen daar in een fractie van een seconde vlinders in mijn buik en werd ik verliefd. Ik krijg zin om het idee van vertrouwen te volgen. Eens kijken waar de feestelijkheden mij gaan brengen ❤️🙏

< Ouder bericht Nieuwer bericht >