Blog Brenda Karsten

Gekookt water en wetenschap

'Gekookt water graag, dat drink ik het liefst', maar dat weet hij inmiddels. Toch reageert hij elke keer enigszins verrast met een zachte 'ohw'. Ik schuif onverwachts aan bij een gedekte lunchtafel en snel wordt er een bordje met mes geregeld.

We hebben het een beetje over ditjes en datjes. Hoe de week verloopt en hoe het met de gezondheid is. Alles is op orde, begrijp ik al snel.

Na de lunch komen de serieuze gesprekken op tafel en hebben we flinke discussie over wel/niet vaccineren. Iets met zorg voor de gemeenschap, makke schapen en ongehoorzaam volk. Vraagstukken over wat er dan in zou zitten. Wat het de maatschappij gaat brengen als iedereen zich wel/niet zou vaccineren.

We hebben het over de dood. Het hiernamaals, de hemel en de hel. De dood op zich...er is geen ontkomen aan. Mijn lunchmaatjes zijn op leeftijd en dan komt dit onderwerp regelmatiger aan bod. Vrienden en familie gaan hen voor naar de andere kant. Ik bewonder hun openheid ondanks dat ik ongemak zie. Ik ken ze, ik begrijp het wel.

Het onderwerp verschuift langzaam naar de zorg voor moeder Aarde. Dat het tijd wordt dat we zorg hebben voor alle levende wezens. De man des huizes verandert in een Willem Wever en ik geniet van zijn opgedane kennis over het functioneren van het heelal, de verhoudingen tot alle planeten, het ontstaan van tsunami's en tornado's. De manier waarop hij dit verteld met grote bewegingen in lichaamstaal, zwaaiend met zijn armen om de omvang van het onmetelijke te duiden. Het fascineert mij om op deze manier te leren over wetenschap en ik glimlach van binnen. Ik hou van deze man.

Deze man, die mijn vader is. Hij leeft en houd van eenvoud, zonder poeha. Bescheidenheid ten top en toch heeft hij altijd grote interesse gehad voor zoiets onmetelijks en groots als het heelal. De grootsheid daarvan gaat mijn brein te buiten, maar hij snapt het.

Bijzondere man, die vader van mij. ❤️

< Ouder bericht Nieuwer bericht >