Blog Brenda Karsten

Spiritueel ontwaken, niks bijzonders

Wauw, ontdekkingsreiziger is toch wel heel erg interessant om te zijn. Een ervaring in vrijheid.

Ik neem je graag even mee op deze reis dat we leven noemen. De uitdrukking 'Spiritueel ontwaken' hoor ik steeds vaker en ik wil daar iets over schrijven. Men doet alsof het een groot ding is, maar ik geloof daar niet zo in. Het is gewoon een ervaring, die iedereen herkend. Spiritueel ontwaken betekent voor mij mijn eigen levenspad bewandelen en dat ik nieuwe werelden ontdek. Een ander bewustzijn in ga, zeg maar. Telkens opnieuw. Soms onbewust wanneer ik terugblik op de afgelopen jaren en met grotere regelmaat wandel ik bewust. Mijn ontwikkeling als mens ontwaakt nieuwe terreinen. Die 'nieuwe terreinen' zijn er overigens altijd al geweest, maar voor mijn bewustzijn is het nieuw. Klinkt misschien wat vaag voor sommige lezers, dus dat zal ik even uitleggen.

Stel dat ik naar Bali wil reizen. Ik ben er nog nooit geweest, maar heb ooit eens gehoord dat het bestaat. Het bestaat ook doordat er mensen wonen en anderen er zijn geweest tijdens vakantie ofzo. Ook al heb ik het zelf nog niet ervaren of gezien, Bali bestaat! Mensen hebben mij verteld over hun ervaring met het eiland en dat het er erg mooi is. Ze nemen mij zo een beetje mee naar de wereld van het tropische eiland. Op die manier weet ik dat het er is en voorzichtig kan ik mij er iets bij voorstellen. Tot het moment dat ik de keuze maak om er naar toe te reizen, blijft het toch nog onbekend en leeft Bali alleen in mijn brein als een vormgegeven beeld. Pas wanneer ik voet aan wal zet van het zonovergoten eiland ga ik zelf ervaren hoe het daar is en voeg ik die ervaring toe aan mijn bewustzijn.

Vergelijkbaar is het reizen naar een onzichtbare veld waar het leven op aarde ook uit bestaat. Het is er wel, maar zolang ik er niet ben geweest, lijkt het onbekend. Toch is dat niet zo. Net als Bali is ook dit veld er altijd geweest en zal het er ook altijd zijn. Als mens willen we het graag helder hebben en vormen we het liefst met wetenschap, want pas dan is het waar. Maar is dat werkelijk zo? Wat mij betreft heeft de wetenschap als taak om dat wat schijnbaar 'onzichtbaar' was, zichtbaar en verklaarbaar te maken voor ons brein.

Iedereen doet zijn eigen ervaring en het is een groeiproces om de onzichtbare velden te doen ontwaken. Hoe die ontdekking eruit gaat zien hangt af van de frequentie waarin ik zelf leef op het moment dat ik het veld binnen ga. Is het liefdevol? Dan bekrachtigt het mijn ware Zijn. Zijn het nare ervaringen? Dan doe ik groeiende ontdekkingen. Beide frequenties hebben een duidelijk andere trilling en toch brengen ze mij stof tot nadenken en ontwikkeling. De reflectie van 'zo binnen, zo buiten'.

Het is in het begin een rare gewaarwording om met het onzichtbare veld in aanraking te komen, zonder het te zien met mijn ogen, te horen met mijn oren of te voelen met mijn huid. En toch ervaar ik het wel degelijk. Zelfs grootser dan mijn fysieke zintuigen mij kunnen informeren. Het ervaren van het 'onzichtbare veld 'is een verrijking die mij omvattender maakt dan ik tot dan toe bewust was. Zo leer ik mijn leven beter begrijpen en dat is toch echt een grote verrijking.

Stiekem voel ik mij soms net een Pippi die denkt: 'ik heb het nog nooit gedaan, dus ik geloof dat ik het wel kan'. Inspirerend om op die manier steeds de grenzen te verleggen en nieuw terrein te ontdekken. Zowel de fysieke grenzen als de onzichtbare.

Spiritueel ontwaken is dus niks bijzonders. We ervaren het regelmatig in kleine stapjes. Het fysieke reizen is begrensd en de aarde is ook zo ingericht. Onze tuinen zijn gekaderd door schutting en de weilanden hebben hekken. De landgrenzen zijn veelal bewaakt en vrij reizen is niet altijd mogelijk. Daarentegen is in 'het onzichtbare veld' oneindigheid mogelijk om in vrijheid te reizen en nieuwe ervaringen op te doen. Ik kijk er naar uit om je daar te ontmoeten. Badderen in Zijn, zonder beoordeling of oordeel.

< Ouder bericht Nieuwer bericht >