Blog Brenda Karsten

Wanneer je mijn naam weet, dan ken je mij niet. Ik ben een ziel en die herken je alleen in frequentie. Mijn ziel reist in het lichaam waar je naar kijkt wanneer we spreken. Mijn ziel leeft op verschillende tijdlijnen of zoals we dat vaker noemen op deze aardse bol, ervaringen uit vorige levens.

Ik zie de ziel als een harde schijf van mijn bestaan. Het verzamelt ervaringen en heeft daar geen oordeel over, die schone taak is weggelegd voor mijn brein. Elke ervaring heeft een meerwaarde voor de harde schijf en ongemerkt ontvang je hiermee een upgrade.

Ik neem je mee en reis af naar Frankrijk. Het is een zomerse dag en ik dwaal door een gouden wereld. Midden in een graanveld vind ik verkoeling en ik zoek naar de rand van de akker. Ik heb het naar mijn zin, speel wat, dans en voel tevredenheid door mijn lijf gaan.

In het huis waar ik woon is mijn moeder druk bezig in de keuken en ik krijg opdracht om iets te halen op de markt. Ik wandel over de straat met ongelijke keien en zie de franse huisjes zij aan zij staan. In het midden van het dorpje is een pleintje waar het dagelijks brood wordt verkocht en wat karren met houten wielen staan te wachten.

Een oude man in een tradiotineel pak met hoge hoed spreekt mij agressief en boos toe. Zwaait met zijn armen met de wandelstok in zijn hand en gebaart mij te vertrekken. Ik versta hem niet, maar voel des te meer wat hij bedoeld. Hij heeft niet geweten hoe te communiceren met een doofstom 12 jarig jongetje.

Ik verdwijn zoals de man wenst, want het is niet de eerste keer. Het bekende gevoel van diepe afwijzing bekruipt mij. En wandel letterlijk en figuurlijk mijn leven - lees mijn lichaam - uit in de richting van het graanveld. Ik laat het lijf achter alsof ik een jas uit doe. De bevrijdde ziel expandeert tot haar ware omvang in vrijheid van gouden licht.

Een boeiende regressie die mij veel heeft geleerd. Wist je bijvoorbeeld dat je de eerste 40 jaar leeft met de harde schijf van het voorgaande levensprogramma? En dat je rond die leeftijd een upgrade ontvangt met de nieuwste levenservaringen?

Door dit te weten begrijp ik waarom ik de woordentaal vaak niet heb begrepen. Ze zijn voor mij te beperkt om te beschrijven wat ik ervaarde en wat de ander probeerde te vertellen klopte vaak niet met wat ik erbij voelde. De grote mensen taal vond ik gewoon te ingewikkeld.

Ook begrijp ik door het 12 jarige jongetje waardoor ik de stilte zo ontzettend fijn vind en moeite moet doen om geluid ‘uit’ te zetten. Met de doofstomme ervaring heb ik dat namelijk niet hoeven leren.

Gelukkig mocht ik deze keer ouder worden dan 40 jaar en hele nieuwe ervaringen doen om de harde schijf te verrijken met zoveel transformerend moois.