Blog Brenda Karsten

We schrikken ons werkelijk wezenloos. Vanuit het niets zet ons Jootje - de Peugeot - haar volledige alarmstand aan, inclusief oorverdovende sirene. Alle denkbare lampjes knipperen en met grote rode letters staat er STOP  in het dashboard.

Terwijl dochterlief lichtelijk in paniek overeind schiet op de passagiersstoel: ‘Mam, aan de kant, nu! Echt je moet eraf!!!’, kan ik geen kant op! Aan de zijkant van de weg was het zo smal dat zelfs een fietser zich daar niet zou wagen, dus had ik als enige optie; doorrijden.

Na een zeer lange kilometer is er gelukkig een tankstation. Jootje mag rusten… en ik bel mijn eerste hulp bij pech onderweg. Ronald wijst mij telefonisch de weg onder de motorkap en alles lijkt op orde. We geven de auto een half uur om af te koelen…in hoeverre gaat zoiets eigenlijk bij een buitentemperatuur van 32C?

Enfin, we konden weer verder en met nog een enkel onrustig lampje kwamen we bij ons tijdelijk onderkomen aan. De nacht zou ons goed doen, dacht ik. Maar toen kwam het brein even roet in dat plan brengen. Want we waren toch nog ruim 1000 km van huis. Hoe kwamen we in godsnaam weer thuis met deze auto? Zou ze het redden en wat als dat niet zo zou zijn? Elk doemscenario kwam aan bod.

De volgende ochtend reizen toch wat onzeker, maar heel dapper verder. We willen toch gewoon weer naar huis. Onderweg laat mijn prive DJ een heel bijzondere muziekkeuze uit de enorme JBL knallen die op de achterbank ligt. We gaan van meezingers uit de jaren 80, via Queen, Dire Straits, naar klassiek en Ibbeltje waarna ook de boys uit Volendam en Doe Maar voorbij kwamen. Dit verrassende genre houdt een chauffeur wel wakker, …en ontspannen moet ik bekennen. Mooie herinneringen aan de muziek levert weer boeiende gespreksstof op.



Wonderlijk ook dat muziek zorgt voor overgave en vertrouwen. Het luisteren en meezingen bracht een aangename afleiding en tevens opdracht voor het brein. We moedigden Jootje aan en zo lang we in de vertraging bleven en het gaspedaal niet verder intrapten dan 90, was zij ermee akkoord. Prima, dacht ik. Als we maar samen thuiskomen.

Dat is gelukt en we kijken terug op een mooie tijd met z’n twee. Zweden is prachtig. Schoon en rustig van karakter. Het was voor ons leerzaam, gezellig, uitdagend, relaxed en toch ook best stoer. Twee dames op roadtrip.