Blog Brenda Karsten
Opgevangen
Zennnnn...het is die dag van de maand die ik mijzelf heb beloofd, heb toegeëigend. 1 dag in de maand; Me-time, badderen, mijmeren en schoonheid. Van binnen en van buiten. 🌀
Poedelnaakt voel ik de gloeiende hitte versmelten met mijn huid. Ze haalt uit naar mijn huid en met haar 95C verorberd ze mij bijna. De houtkachel gloeit en heeft een geur die mij doet denken aan een blokhut ergens in de Alpen. De verkoelende redder in nood van zoutig zweet helpt met afkoelen 🙂...net als de verse sneeuw, even om de hoek. ❄
Met gesloten ogen dobber ik later gewichtloos rond in het warme zoutwaterbad...in mijn uppie deze keer. Verbazingwekkend, want het is razend druk vandaag. Wanneer ik mijn vertrouwde plekje heb ingenomen naast het trappetje, komt er een oudere dame aan.
Ze loopt niet meer zo stabiel en ik voel bewondering voor deze dame op leeftijd die zichzelf een dagje sauna gunt. Dapper doet zij haar eerste stap in het bad en voordat het gebeurd, zie ik haar in gedachten een misstap maken. In het echt volgt het beeld met dat ik opspring, haar opvang en haar hoofd net boven water weet te houden. ppffft, opgelucht trek ik haar op haar benen. We kijken elkaar aan en we glimlachen. 'Door het golvende water werd de grond onstabiel', zegt ze verklarend met een scheve bril op haar neus.
Ik ben gewoon blij dat ik haar mocht opvangen. Zo voelde ik mij gedragen door de dag heen en was er ruimte om haar op te vangen. 🙏🙂 Onstabiele grond door golvend water, vertroebeling... interessante wijze woorden trouwens, die ik heb opgevangen.😉 Ik mijmer er nog even over verder.