Blog Brenda Karsten

‘Het lijkt wel of je blij bent over deze vreselijk nare situatie’, kreeg ik naar mijn hoofd geslingerd. Verbluft keek ik de beste man aan. Hij begreep gewoon niets van waar ik energetisch/fysiek verblijf en dat kan ik hem ook niet kwalijk nemen, want ik ben zelf ook verrast hoe ik deze ervaring beleef.

Een week voor zijn uitspraak had ik de uitnodiging gekregen voor een gesprek en ontving zoals de meesten dat zullen noemen een ‘slecht nieuws’ bericht. Maar zo voelde het niet.

Een dag later werd duidelijk dat het nog rampzaliger was dan ik in eerste instantie dacht. Maar zo voelde het niet.

Weer een dag later werd er ergens een deur open gedaan en mocht ik naar binnen stappen. Maar ik deed het niet, want het was niet ‘vreugde’ die de deur had geopend.

De wereld raast momenteel en ik heb, toch wat ongemerkt, plaats genomen in het oog van de storm. Het is er stil. Zonder tegenwind kan ik hier zijn, ontspannen en mezelf vrij voelen. Voelen dat het fijn is in mijn binnenwereld waar ik een stabiel anker weet te vinden. Als een innerlijk vuur blijft de liefde voor het leven branden en voedt mij met kracht om te speuren naar mogelijkheden die het leven mij aanreikt. Daar vertrouw ik op. ‘Dat wat goed is voor mij weet de weg naar mij te vinden’ is mijn mantra.



Ik zie de wervelende wind met kracht veel omver blazen en ik, ik heb de aandacht op innerlijke rust die hand in hand met zielentrots alles aanschouwt. Een stille mystieke kracht. Zij zijn momenteel mijn gidsen in persoonlijke groei.

Met grootse dank aan alle leraren op mijn pad die mij leerden over zelfliefde en vertrouwen in het goede dat het leven ons altijd te bieden heeft.

A-men, Ohm sai ram, Ohm mani padme hum.

By the way, het gaat goed met mij, mocht je daar over twijfelen.