Blog Brenda Karsten
De weg wijst zich vanzelf
De behoefte is er ineens. Vanuit het niets terwijl ik aandachtig een online masterclass volg, roept mijn buik om snacks. Ongelofelijk krachtig als dat opkomt, trek ik snel in mijn kloffie een paar schoenen aan mijn voeten, haren in de war en zonder make up in de auto naar de supermarkt.
Deze dame die in de regel altijd gezond eet heeft even geen idee meer wat dit lijf nodig heeft. De overgang heeft zich al enige tijd aangekondigd, maar de laatste maanden begrijp ik haar niet meer. Ze roept om de meest vreemde dingen en op de meest rare momenten schreeuwt het lichaam om aandacht.
Nah goed, ik dwaal wat door de supermarkt op zoek naar gezonde snacks. Daarmee bedoel ik frietjes die niet zijn bewerkt en gewoon in de oven kunnen (uitverkocht), 'Thank God', zeg ik tegen mijzelf, want dat is een keuze minder. Bio chips zonder E-nrs dan maar. Die keuze is niet reuze en springt ongemerkt de boodschappentas in. Ik snuffel verder naar verantwoorde smeersels voor op de glutenvrije toast...dat wordt de enige optie om zelf hummus te maken. En gewoon de echte chocolade, met nootjes en rozijnen...dat dan weer wel. Echt ingewikkeld hoor om de wijsheid van het hoofd en de behoefte van het lijf momenteel tot een compromis te laten komen.
Maar goed, sta ik bij de kassa in de rij bij een kassière die in opperbeste stemming is. Ik schat haar begin 20 en ze begroet iedereen op een andere manier en met een andere tekst. De meneer die aan de beurt is krijgt de zin: 'Wat een grote zak is dit', terwijl ze de 20 kilo droge kattenbrokken over de scanner duwt. Bij het vertrek zegt ze nog: 'groetjes aan de poes'. De vrouw op hoge hakken en rode lippen die voor mij staat krijgt een compliment over haar opvallend groene damesjas en het leuke hoedje.
Wanneer ik naar de kassière schuifel in mijn kloffie, ongekamde haren en een make up loos gezicht met paar kilo extra ben ik reuze benieuwd wat ze tegen mij gaat zeggen. Je gelooft het niet, maar het was: 'Goh wat ziet u er leuk uit mevrouw.' Thank God, denk ik bij mezelf. Had erger gekund.
PS foto is van een beter moment